کد مطلب:94674 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
[صفحه 632] عبدالله ابن عباس كه از طرف علی (ع) حاكم و فرمانروای بصره بود، نسبت به قبیله بنی تمیم بدلائلی نامهربانی میكرد كسی از آن قوم نامه ای به علی (ع) نوشت و از عبدالله بن عباس شكوه كرد. نامه زیر به عنوان این حاكم نوشته شده است تو ای پسر عباس، بدان كه بصره جایگاه ابلیس و پایگاه همه فتنه ها و ویرانی هاست. پس بجاست كه با لطف و مهربانی، مردم آن دیار را از خود، شاد و خشنود گردانی و عقده هول و هراس را از قلبشان برگیری. خبر بد رفتاری و خشونت تو به قبیله بنی تمیم، به من رسید. در میان این قوم اختری پر ارج رو به افول ننهاده، مگر اینكه ستاره تابناك دیگری در افق آن دیار رخ نموده. نه در زمان جاهلیت و نه در هنگام افتخارآمیز اسلام، در هیچیك از این دوران، قطره خونی بیهوده از تن این قوم جاری نشده، و هرگز كسی از آنان دل به كینه و نفرت نباخته است. آنان را با ما پیوندی و خویشاوندی و قرابتی است بخصوص. پیوستن به آنها برای ما مقرون به پاداش، و گسستن از ایشان گنه بار است. پس ای پسر عباس- كه امید است قرین به رحمت پروردگار باشی- عنان اختیار خویش از كف مده و رئوف و مهربان باش. زیرا ما، در گفتار و كردار با هم شریك و یكسانیم. چنان باش كه پیوسته از تو خاطرات نیكوئی در یادم بماند و اندیشه و ایمانم نسبت به تو سست و باطل نشود
صفحه 632.